Χωρίς καμία αμφιβολία το σχολείο είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στην διαμόρφωση της προσωπικότητας και των δεξιοτήτων της νέας γενιάς. Αυτό όμως είναι μόνο ένα μέρος της υπηρεσίας που προσφέρουν τα σχολεία στους νεαρούς πολίτες του κάθε κράτους. Ένα ακόμη σημαντικό έργο με το οποίο τα σχολεία της κάθε χώρας είναι επιφορτισμένα, είναι αυτό του να καλλιεργήσουν την εθνική συνείδηση στους μαθητές, να τους διδάξουν τα λάθη και τα κατορθώματα του παρελθόντος, προσδιορίζοντας έτσι την θέση τους στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Για αυτόν τον σκοπό κυριότερο μέσο αποτελούν τα βιβλία του μαθήματος της ιστορίας.
Ωστόσο, όσο ενδιαφέρον έχουν εκείνα που συνέβησαν από τους προγόνους μας, άλλο τόσο έχει και ο τρόπος με τον οποίο όλα αυτά έφτασαν στα αυτιά μας. Το πως δηλαδή περιγράφεται στους πολίτες η πορεία της χώρας τους από το επίσημο κράτος, στην κορωνίδα του εκπαιδευτικού συστήματος που δεν είναι άλλη από τα σχολικά βιβλία και εγχειρίδια. Κι επειδή οι περισσότεροι από μας φοιτήσαμε σε ελληνικά σχολεία, γνωρίζουμε καλά τι διδαχθήκαμε. Πώς όμως διδάσκονται τα ίδια γεγονότα οι άνθρωποι σε μια γειτονική μας χώρα με την οποία μοιραζόμαστε ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας; Αυτό θα προσπαθήσω να σας περιγράψω με το παρόν άρθρο ώστε να δούμε τις τραγικά μεγάλες διαφορές με τις οποίες γαλουχούνται οι νέες γενιές των Τούρκων και των Ελλήνων.
Πρώτα πρώτα να πούμε ότι όπως κι εδώ, έτσι και στην Τουρκία τα σχολικά βιβλία αλλάζουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Τα βιβλία του τριάντα , του εβδομήντα και του 90 δεν έχουν καμία σχέση με τα σημερινά. Όπως ισχυρίζονται οι κυβερνήσεις έχουν εκσυγχρονιστεί και ακολουθούν περισσότερο τα πρότυπα της εποχής. Είναι όμως έτσι; Στην πραγματικότητα οι αλλαγές αυτές περιορίζονται στην εμφάνιση των βιβλίων, στον τρόπο αφήγησης και στην διαφορετική, τις πιο πολλές φορές ηπιότερη ρητορική. Η κεντρική ιδέα των τουρκικών βιβλίων όμως έχει μείνει απαράλλαχτη. Γι' αυτό και θα επικεντρωθούμε στα βιβλία ιστορίας τα οποία διδάσκονται από το 1994 μέχρι σήμερα στα τουρκικά σχολεία.
Το σημαντικότερο που πρέπει να δούμε σε αυτή την ανάγνωση της ιστορίας από τους Τούρκους, είναι πως η τουρκική ιστοριογραφία παρουσιάζει τους Έλληνες τελείως διαφορετικά από οποιαδήποτε άλλη ιστοριογραφία του κόσμου. Αυτό είναι ίσως και η απόδειξη πως ακόμη και σήμερα η ιστορία εργαλειοποιείται για χάρη πολιτικών συμφερόντων και αναθεωρητικών απόψεων.
Με αφορμή το πρόσφατο τραγικό περιστατικό με την σύγκρουση των δύο τρένων στην χώρα μας, το διαδίκτυο και τα σόσιαλ μίντια πλημμύρησαν κυριολεκτικά με δημοσιεύματα που ανέφεραν την καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαικό Δικαστήριο για ελλιπή μέτρα ασφάλειας στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Βλέποντας όλα αυτά τα δημοσιεύματα λοιπόν, είναι μια καλή στιγμή...
Ο Κολοσσός της Ρόδου ήταν ένα γιγάντιο χάλκινο άγαλμα ύψους 33 μέτρων του θεού Ήλιου, το οποίο πιστεύεται ότι βρισκόταν δίπλα στο λιμάνι της πόλης από το 280 π.Χ. Η Ρόδος ήταν τότε ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά λιμάνια της αρχαίας Μεσογείου και το άγαλμα θεωρούνταν ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου. Πολλοί έχουμε στο μυαλό μας την...
Η σημερινή πεδιάδα της Κωπαΐδας, συνέχεια των πεδιάδων της Χαιρώνειας και του Ορχομενού, αποτελούσε στην προϊστορική εποχή τη μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας, μήκους 24 χλμ., πλάτους 13 χλμ. και βάθους 3 μέτρων. Το έργο της αποξήρανσής της προσέφερε γόνιμα εδάφη σε 12500 οικογένειες από τα γύρω χωριά, ταλαιπώρησε αρκετά το νέο ελληνικό κράτος και...
