Αν και στον αρχαίο κόσμο η γάτα απολάμβανε μεγάλο κύρος σε πολιτισμούς όπως η Κίνα, η Αίγυπτος και η Ρώμη σε σημείο που λατρευόταν ως θεϊκή μορφή, κατά τον Μεσαίωνα έχασε όλη τ την παλιά της αίγλη. Οι άνθρωποι του Μεσαίωνα δεν αγαπούσαν καθόλου τις γάτες. Για την ακρίβεια, στην καλύτερη περίπτωση τις θεωρούσαν χρήσιμα παράσιτα που μπορούσαν να...
Λαμπραντόρ Ριτρίβερ: Η πορεία του συμπαθούς τετράποδου από βοηθός ψαράδων, σε αυλικός Άγγλων Ευγενών και τελικά στη πιο δημοφιλή ράτσα στον κόσμο

Πρωταγωνιστές διαφημίσεων, βοηθοί του στρατού και της αστυνομίας, σκύλοι οδηγοί και αξιολάτρευτοι σύντροφοι, τα σκυλιά λαμπραντόρ ανήκουν στις πιο δημοφιλείς και αγαπητές ράτσες σε όλο τον κόσμο. Τι σχέση έχουν όμως με το παγωμένο Λαμπραντόρ του Καναδά και πώς έφτασαν σήμερα μέσα στα σπίτια μας;
Η καταγωγή από τον Καναδά και ο πρόγονος St. John's Dog
Αν και το όνομα μπορεί να υποδηλώνει ότι τo Λαμπραντόρ Ριτρίβερ προέρχεται από το Λαμπραντόρ του Καναδά, η φυλή στην πραγματικότητα κατάγεται από τη βόρεια επαρχία "Νέα Γη" (Newfoundland) του Καναδά και συναντάται για πρώτη φορά γύρω στο 1500. Πολύ πριν οποιοδήποτε ευρωπαϊκό έθνος τοποθετήσει τη σημαία του στην καναδική επικράτεια, Ισπανοί, Γάλλοι, Πορτογάλοι και Άγγλοι ψαράδες επισκέπτονταν τις ακτές του Ατλαντικού, φέρνοντας πιθανώς τα σκυλιά τους μαζί τους. Εκείνα φαίνεται να ζευγάρωναν στο απομονωμένο νησί, δημιουργώντας μια φυλή ξηράς που έγινε γνωστή ως St. John's Dog, από την πρωτεύουσα της Νέας Γης. Το St. John's Dog ήταν ο πρόγονος των σύγχρονων ριτρίβερ.

Οι σκύλοι του Αγίου Ιωάννη κερδίζουν τα πλήθη
Οι ψαράδες της Νέας Γης ήταν δικαιολογημένα περήφανοι για τα σκυλιά τους. Δουλεύοντας στην αναπτυσσόμενη αλιεία της Νέας Γης, σήκωναν δίχτυα και παραγάδια, βουτούσαν για ψάρια που γλιστρούσαν από το αγκίστρι και έγιναν το δεξί χέρι των ψαράδων με την ευφυΐα και τον ενθουσιασμό τους. Λέγεται ότι επιστρέφοντας με τα αλιευτικά σκάφη στη νότια αγγλική ακτή, οι ψαράδες έκαναν επίδειξη των ικανοτήτων των σκυλιών παίζοντας μαζί τους και αναθέτοντάς τους να ανασύρουν αντικείμενα που πετούσαν στο νερό. "Αυτά τα σκυλιά είναι αξιοσημείωτα για τις καταδυτικές τους δυνάμεις", έγραψε η ιρλανδική αρχή σκύλων H.D. Ρίτσαρντσον το 1847. "Είδα έναν πριν από μερικά χρόνια με έναν αξιωματικό, ο οποίος βρισκόταν στους στρατώνες Portobello,
στο Δουβλίνο, να βουτάει επανειλημμένα στο κανάλι για να φέρει πέτρες όπως πετάχτηκαν μέσα στο νερό". Έτσι, το εμπόριο των σκύλων από τους ψαράδες έγινε αρκετά επικερδές και άρχισε η εξαγωγή τους προς την Αγγλία. Ο Σκύλος του Αγίου Ιωάννη δεν μπορεί πλέον να βρεθεί σήμερα, εκτός από τα χάλκινα αγάλματα που βρίσκονται στο πάρκο Harborside στην πόλη από την οποία προήλθε το όνομά τους.

Η Παρ 'ολίγον εξαφάνιση
Κατά τη διάρκεια του 1800, σε μια προσπάθεια να ενθαρρύνει την εκτροφή προβάτων, η κυβέρνηση της Νέας Γης επέβαλε αυστηρούς φόρους σε όλα τα σκυλιά που δεν χρησιμοποιούνταν
για βοσκή, μειώνοντας ανησυχητικά τον πληθυσμό των σκύλων του Αγίου Ιωάννη. Σε ένα τελειωτικό χτύπημα που δόθηκε από την άλλη πλευρά του ωκεανού, το 1885 οι Βρετανοί νομοθέτες έθεσαν μακροχρόνιες καραντίνες σε κάθε εισαγόμενο σκύλο προσπαθώντας να ελέγξουν τη λύσσα. Έτσι η εξαγωγή του υπερατλαντικού σκύλου επιβραδύνθηκε κατά πολύ.
Ο κόμης του Μάλμσμπερι, ο Δούκας του Buccleuch και οι γεωγραφικές τους...γνώσεις
Σε μία από τις επιδείξεις ικανοτήτων των σκυλιών από τους ψαράδες, θεατής βρέθηκε ο Κόμης του Μάλμσμπερι, ο οποίος κατέληξε στο συμπέρασμα πως τα σκυλιά αυτά θα διέπρεπαν στο κυνήγι πάπιας, που του άρεσε να εξασκεί στο κτήμα του. Έχοντας μάλλον μία ασαφή εικόνα για τη γεωγραφία του Καναδά, ο Μάλμσπερι άρχισε να αποκαλεί τα σκυλιά του "Σκυλιά Λαμπραντόρ". Παρά την παρανόηση για την καταγωγή ωστόσο, ο κόμης παρατήρησε αρκετά εύστοχα τα χαρακτηριστικά της εκκολαπτόμενης φυλής, όπως το "αδιάβροχο" τρίχωμα και την ουρά "σαν βίδρα".

Ο Μάλμσμπερι δεν ήταν ο μόνος Άγγλος ευγενής που γοητεύτηκε με αυτά τα αθλητικά σκυλιά. Ο Δούκας του Buccleuch της Σκωτίας εισήγαγε επίσης σκύλους Λαμπραντόρ από τη Νέα Γη. Μια τυχαία συνάντηση μεταξύ αυτών των δύο τη δεκαετία του 1880 εδραίωσε την επιβίωση της φυλής. Κατά τη διάρκεια της πίσκεψής του στην Αγγλία ο Δούκας παρευρέθηκε σε ένα κυνήγι υδρόβιων πτηνών που διοργάνωνε ο Μάλμπσμπερι στο κτήμα του και εντυπωσιάστηκε από την απόδοση των σκυλιών του. Τότε οι δύο ευγενείς ανακάλυψαν ότι τα σκυλιά τους είχαν παρόμοιες γραμμές αίματος.

Ο τρίτος κόμης του Malmesbury έστειλε δύο σκύλους, τον Ned και τον Avon, στο Buccleuch στη Σκωτία, βοηθώντας στην εκτροφή της σύγχρονης φυλής, που καθιερώθηκε με το όνομα που την αποκαλούσαν οι δύο ευγενείς: "Λαμπραντόρ".
Διεθνής αναγνώριση
Το 1903 τα Λαμπραντόρ αναγνωρίστηκαν από τον Αγγλικό Κυνολογικό Όμιλο. Την ίδια περίοδο απέκτησαν μεγάλη δημοτικότητα ανάμεσα σε κυνηγούς και αγρότες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι μαθαίνοντας για την εργατικότητά τους τα ενσωμάτωσαν στην καθημερινή τους ζωή. Το 1917 το American Kennel Club αναγνώρισε ως φυλή τα Labrador Retrievers. Κάπως έτσι, με τις ικανότητες και τη γοητεία τους, τα λαμπραντόρ έφτασαν από την βόρεια επαρχία του Καναδά σε όλες τις άκρες του κόσμου και κέρδισαν επάξια μία θέση στην καρδιά μας.

Διαβάστε περισσότερα:
Παρατηρώντας την φύση και εξετάζοντας την επιστήμη της βιολογίας θα διαπιστώσουμε πως στο ζωικό βασίλειο ο κανιβαλισμός δεν είναι μια ανύπαρκτη τακτική. Σίγουρα δεν είναι συνηθισμένο όμως κάποια ζώα επιδίδονται αποδεδειγμένα στον κανιβαλισμό για διάφορους λόγους. Τι γίνεται όμως με τους ανθρώπους;
Αυτό το άρθρο θα το ξεκινήσω με μία απλή, γενική διαπίστωση! Όλοι οι ενήλικες που ζούμε σήμερα στον δυτικό κόσμο και όχι μόνο, μεγαλώσαμε βλέποντας διαρκώς τριγύρω μας ένα από δύο πολύ συγκεκριμένα χρώματα. Το ροζ ή το γαλάζιο. Αυτά τα δύο χρώματα έδειχναν ξεκάθαρα στους πάντες, από όταν ήμασταν μωρά, αν είμαστε αγόρια ή κορίτσια αλλά...








