Ο σκύλος ως το πρώτο εξημερωμένο ζώο προσφέρει εδώ και 20000 χρόνια την ανιδιοτελή αγάπη και αφοσίωσή του στον άνθρωπο. Υπάρχουν όμως και σκύλοι που έχουν ζωτική σημασία για την ανεξαρτησία και την ευημερία των ανθρώπων τους: οι σκύλοι οδηγοί. Πρακτικά οι σκύλοι οδηγοί δανείζουν τα μάτια τους στον άνθρωπο προειδοποιώντας τον για τυχόν εμπόδια και καθοδηγώντας τους στον δρόμο. Πώς όμως ξεκίνησε αυτή η ιδιαίτερη σχέση ανθρώπου- σκύλου;
Η πρώτη καταγραφή σκύλων οδηγών
Πιστεύεται ότι η ιστορία των σκύλων οδηγών ξεκίνησε πολύ νωρίς, ήδη από τον 1ο αιώνα, καθώς κατά τις ανασκαφές της αρχαίας πόλης της Πομπηΐας βρέθηκε τοιχογραφία (δυστυχώς σε κακή κατάσταση) που απεικονίζει έναν πιθανότατα τυφλό άνθρωπο να καθοδηγείται από τον σκύλο του. Κατά τον Μεσαίωνα και έπειτα η χρήση των σκύλων οδηγών είναι βέβαιη σε διάφορα μέρη του κόσμου, καθώς σώζονται αρκεταίες απεικονίσεις, όπως για παράδειγμα στο μεσαιωνικό χειρόγραφο των Διαταγμάτων του Γρηγορίου ΙΧ, όπου απεικονίζεται σκύλος να οδηγεί έναν τυφλό που φαίνεται να φοράει μπαλωμένα ρούχα και να ζητιανεύει. Επίσης, έχει ανακαλυφθεί κινεζικός κύλινδρος, που χρονολογείται γύρω στο 1200, και δείχνει έναν άνδρα να οδηγείται από έναν σκύλο. Για τα επόμενα 600 χρόνια σώζονται πολυάριθμες αναφορές σε πίνακες, χαρακτικά αλλά ακόμη και τραγούδια με παρόμοιο περιεχόμενο.
Έτος 1780: Πρώτη προσπάθεια εκπαίδευσης σκύλων για τυφλούς
Αν και η βοήθεια των σκύλων προς τους τυφλούς φαίνεται να ήταν γνωστή πριν ακόμη από τον Μεσαίωνα, η πρώτη γνωστή συστηματική προσπάθεια εκπαίδευσης σκύλων για να βοηθήσουν τους τυφλούς έγινε γύρω στο 1780 στο νοσοκομείο τυφλών «Les Quinze-Vingts» στο Παρίσι. Λίγο αργότερα, το 1788, ο Josef Riesinger, ένας τυφλός φύλακας από τη Βιέννη, εκπαίδευσε έναν σκύλο ράτσας Spitz τόσο καλά που οι άνθρωποι συχνά αναρωτιούνταν αν ήταν τυφλός.
Πώς ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος οδήγησε στη διεθνή αναγνώριση των σκύλων οδηγών;
Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου χιλιάδες στρατιώτες επέστρεφαν από το Μέτωπο τυφλωμένοι, συχνά από τα δηλητηριώδη αέρια μουστάρδας που χρησιμοποιούνταν στις μάχες. Ένας Γερμανός γιατρός, ο Δρ Γκέρχαρντ Στάλινγκ, είχε τότε την ιδέα της μαζικής εκπαίδευσης σκύλων για να βοηθήσει τους πληγέντες. Το ερέθισμα δόθηκε μία μέρα που περπατούσε με τον σκύλο του και συνάντησαν έναν τυφλό ασθενή. Τότε κλήθηκε επειγόντως στο νοσοκομείο για κάποιο έκτακτο περιστατικό και άφησε τον σκύλο του με τον ασθενή για παρέα. Όταν επέστρεψε, συνειδητοποίησε από τη συμπεριφορά του σκύλου του ότι φρόντιζε τον τυφλό ασθενή. Ο Δρ. Στάλινγκ λοιπόν άρχισε να εξερευνά τρόπους εκπαίδευσης σκύλων ώστε να γίνουν αξιόπιστοι οδηγοί και τον Αύγουστο του 1916 άνοιξε την πρώτη σχολή σκύλων-οδηγών για τυφλούς στο Όλντενμπουργκ της Γερμανίας. Το σχολείο μεγάλωσε και άνοιξαν νέα παραρτήματα στη Βόννη, στο Μπρεσλάου, στη Δρέσδη, στο Έσσεν, στο Φράιμπουργκ, στο Αμβούργο, στο Μαγδεμβούργο, στο Μίνστερ και στο Αννόβερο, εκπαιδεύοντας έως και 600 σκύλους ετησίως. Αυτά τα σχολεία παρείχαν σκύλους όχι μόνο σε πρώην στρατιωτικούς, αλλά και σε τυφλούς στη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά και τη Σοβιετική Ένωση.
Η Παγκόσμια αναγνώριση
Εκείνη την εποχή, μια πλούσια Αμερικανίδα, η Dorothy Harrison Eustis, εκπαίδευε ήδη σκύλους για το στρατό, την αστυνομία και το τελωνείο στην Ελβετία. Έχοντας ακούσει για το κέντρο εκπαίδευσης σκύλων του Πότσνταμ, ήταν περίεργη να μελετήσει τις μεθόδους του σχολείου και πέρασε αρκετούς μήνες εκεί. Εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ που έγραψε ένα άρθρο για το Saturday Evening Post στην Αμερική τον Οκτώβριο του 1927. Χωρίς να το συνειδητοποιήσει με το άρθρο της έφερε την παγκόσμια αναγνώριση για αυτές τις υπηρεσίες των μικρών μας φίλων.
Ένας τυφλός Αμερικανός, ο Μόρις Φρανκ, άκουσε για το άρθρο και αγόρασε ένα αντίτυπο της εφημερίδας. Αργότερα είπε ότι: «Με τα πέντε σεντς που μου κόστισε η εφημερίδα αγόρασα ένα άρθρο που άξιζε πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια για μένα. Μου άλλαξε τη ζωή». Έγραψε στην Eustis λέγοντας ότι θα ήθελε πολύ να βοηθήσει στην εισαγωγή σκύλων-οδηγών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αποδεχόμενη την πρόκληση, η Dorothy Eustis εκπαίδευσε έναν σκύλο, τον Buddy, και πήγε τον Frank στην Ελβετία για να μάθει πώς να δουλεύει με τον σκύλο. Ο Φρανκ επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες με αυτό που πολλοί πιστεύουν ότι είναι ο πρώτος σκύλος-οδηγός της Αμερικής. Η Eustis έγραψε έναν οδηγό εκπαίδευσης σκύλων χάρη στον οποίο ιδρύθηκαν το 1928 μια ιταλική οργάνωση για σκύλους-οδηγούς, η Sculola Nazionale Cani Guida per Ciechi αλλά και μία σχολή σκύλων στο Vevey της Ελβετίας. Η ίδια ίδρυσε αργότερα το Seeing Eye School στο Morristown του New Jersey το 1929. Τα σχολεία στο Vevey, στο New Jersey και στην Ιταλία ήταν τα πρώτα σχολεία σκύλων-οδηγών της σύγχρονης εποχής που επιβίωσαν στη δοκιμασία του χρόνου.
Κλείνοντας, θα θέλαμε να αναφερθούμε και στον πρώτο σκύλο οδηγό της Ελλάδας, τη Λάρα. Η Λάρα ήταν ένα μαύρο λαμπραντόρ που εργάστηκε ως σκύλος οδηγός από το 2005-2009, όταν ακόμη η έννοια των σκύλων οδηγών ήταν άγνωστη για τη χώρα μας. Χάρη στην αφοσίωσή της πολλοί Έλληνες έμαθαν και εμπιστεύθηκαν τους σκύλους οδηγούς, θεσπίστηκε κατάλληλο νομικό πλαίσιο και το 2008 ιδύθηκαν οι δύο ελληνικές σχολές εκπαίδευσης που διαθέτουμε σήμερα: η "Σχολή σκύλων οδηγών Λάρα" και η "Σκύλοι Οδηγοί Ελλάδας".
Με αφορμή το πρόσφατο τραγικό περιστατικό με την σύγκρουση των δύο τρένων στην χώρα μας, το διαδίκτυο και τα σόσιαλ μίντια πλημμύρησαν κυριολεκτικά με δημοσιεύματα που ανέφεραν την καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαικό Δικαστήριο για ελλιπή μέτρα ασφάλειας στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Βλέποντας όλα αυτά τα δημοσιεύματα λοιπόν, είναι μια καλή στιγμή...
Ο Κολοσσός της Ρόδου ήταν ένα γιγάντιο χάλκινο άγαλμα ύψους 33 μέτρων του θεού Ήλιου, το οποίο πιστεύεται ότι βρισκόταν δίπλα στο λιμάνι της πόλης από το 280 π.Χ. Η Ρόδος ήταν τότε ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά λιμάνια της αρχαίας Μεσογείου και το άγαλμα θεωρούνταν ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου. Πολλοί έχουμε στο μυαλό μας την...
Η σημερινή πεδιάδα της Κωπαΐδας, συνέχεια των πεδιάδων της Χαιρώνειας και του Ορχομενού, αποτελούσε στην προϊστορική εποχή τη μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας, μήκους 24 χλμ., πλάτους 13 χλμ. και βάθους 3 μέτρων. Το έργο της αποξήρανσής της προσέφερε γόνιμα εδάφη σε 12500 οικογένειες από τα γύρω χωριά, ταλαιπώρησε αρκετά το νέο ελληνικό κράτος και...
