Η γυναίκα που κατάφερε να εξερευνήσει το Λαμπραντόρ, την πιο παγωμένη γωνιά του Καναδά

Στη σημερινή μας ιστορία μεταφερόμαστε στο Λαμπραντόρ, τη βορειότερη και πιο απομονωμένη επαρχία του Ατλαντικού στον Καναδά. Με τη θερμοκρασία να φτάνει στους μείον 45 βαθμούς κατά τη διάρκεια του χειμώνα είναι μία μοναχική περιοχή που εκτός από τα διασκορπισμένα χωριά ψαράδων κατοικείται κυρίως από πολικές αρκούδες, ταράνδους και λύκους. Ηρωίδα της ιστορίας είναι η Μίνα Χάμπαρντ, η γυναίκα που κατόρθωσε το 1905 παρά τις αντίξοες συνθήκες να εξερευνήσει και να χαρτογραφήσει για πρώτη φορά το παγωμένο Λαμπραντόρ, σε μια εποχή που οι γυναίκες συλλαμβάνονταν εάν κάπνιζαν δημοσίως ή εάν φορούσαν παντελόνι, ενώ δεν είχαν ακόμη δικαίωμα ψήφου!

Η «άχρηστη» γη που χάρισε ο Θεός στον Κάιν

Την περιοχή λέγεται ότι αντίκρυσε πρώτα ο Βγιάρνι Χέρζολφσον, ένας Βίκινγκ το 986 μΧ. και την περιέγραψε ως «άχρηστη γη». Το Λαμπραντόρ πήρε το όνομά του από τον João Fernandes Lavrador, έναν Πορτογάλο εξερευνητή που ταξίδεψε κατά μήκος των ακτών της χερσονήσου το 1498-99. Το 1534 επισκέφθηκε την περιοχή και ο Γάλλος εξερευνητής ο Ζακ Καρτιέ, καθώς έψαχνε ένα βόρειο πέρασμα προς την Ασία και τη χαρακτήρισε ως τη γη που χάρισε ο Θεός στον Κάιν και φτιαγμένη μόνο για άγρια θηρία.

Το μοιραίο ταξίδι του Λεωνίδα Χάμπαρντ

Ίσως λόγω της κακής του φήμης, το Λαμπραντόρ αν και ήταν γνωστό στους Ινδιάνους εδώ και χιλιάδες χρόνια, δεν είχε χαρτογραφηθεί ακόμη όταν ο Λεωνίδας Χάμπαρντ Τζούνιορ, νεαρός συντάκτης στο αμερικανικό περιοδικό Outing και σύζυγος της ηρωίδας μας, ήρθε από τη Νέα Υόρκη το 1903 για να το εξερευνήσει. Είχε επιλέξει έναν στενό φίλο, τον Γουάλας, για να τον συνοδεύσει. Ταξιδεύοντας με κανό οι άντρες πήραν μία λάθος στροφή στο ποτάμι Σούζαν Ρίβερ που φάνηκε μοιραία, καθώς βρέθηκαν χαμένοι στο κέντρο του Λαμπραντόρ. Τότε ο Γουάλας με την υπόλοιπη αποστολή γύρισαν πίσω για να καλέσουν βοήθεια και ο Λεωνίδας παρέμεινε στη σκηνή του με ελάχιστες προμήθειες και ακατάλληλα ρούχα για το χειμώνα που μόλις ξεκινούσε. Μια ομάδα διάσωσης τον βρήκε δύο βδομάδες αργότερα νεκρό κάτω από το φρέσκο χιόνι. 

Η Μίνα Χάμπαρντ αναλαμβάνει να τελειώσει το ταξίδι του συζύγου της

Στον απολογισμό της αποστολής του Λεωνίδα Χάμπαρντ που δημοσιεύτηκε, η Μίνα Χάμπαρντ νεαρή χήρα του, ένιωσε ότι ο Γουάλας απεικονιζόταν ως ήρωας και ότι η αποτυχία του ταξιδιού αποδιδόταν σε ανικανότητα του συζύγου της. Έτσι, κατηγορώντας τον για τον θάνατο του συζύγου της επέστρεψε στο παγωμένο Λαμπραντόρ το 1905 με σκοπό να βγάλει εις πέρας το ταξίδι που τον αποτελείωσε. Το ίδιο έκανε και ο Γουάλας . Ο αγώνας για την ολοκλήρωση του αρχικού οδοιπορικού διαφημίστηκε έντονα στον Τύπο: «Ποιος θα ήταν ο πρώτος που θα ταξίδευε βόρεια στο εσωτερικό του Λαμπραντόρ και του Κεμπέκ μέχρι το Στενό του Χάντσον; Θα ήταν η χήρα ή ο πρώην φίλος;»

Η «κυρία του Λαμπραντόρ»

Η Μίνα απαρίθμησε προσεχτικά τις προμήθειές της σε πυρομαχικά, τροφή και κουβέρτες και ξεκίνησε μαζί με το πλήρωμά της ένα ταξίδι που περιείχε συναντήσεις με Ινδιάνους, κυνήγι άγριων ζώων, φωτογράφιση ανέγγιχτων τοπίων αλλά και πολύ κρύο και δυσκολίες. Όποιες κι αν ήταν οι δυσκολίες της εξερεύνησης της τα κατάφερε και μάλιστα σε συντομότερο χρόνο από τον Γουάλας. Διέσχισε μέσα σε 61 ημέρες πάνω από 900 χιλιόμετρα ερημιάς, από το ποτάμι Νορθ Ουεστ Ρίβερ μέχρι τον κόλπο του Ανγκέηβα. 

Η αποστολή της ήταν επίσης πιο λεπτομερής. Τόσο η Αμερικανική Γεωγραφική Εταιρεία όσο και η Γεωγραφική Εταιρεία της Μεγάλης Βρετανίας δέχτηκαν τους χάρτες της για τα συστήματα του ποταμού Naskapi και George. Το έργο της απέδειξε επίσης ότι οι λίμνες Michikamau και Seal ήταν μέρος του ίδιου συστήματος αποστράγγισης και ότι οι ποταμοί North West και Naskapi ήταν το ίδιο. Τα γραφήματα της χρησιμοποιήθηκαν για δεκαετίες μέχρι που η αεροφωτογραφία άλλαξε τον τρόπο κατασκευής των χαρτών. Η Μίνα είχε θριαμβεύσει στον αγώνα μέσα στην έρημο. Πολλές περιοχές που είναι γνωστές σήμερα ονομάστηκαν από εκείνη σε αυτό το ταξίδι χαρτογράφησης και εκείνη έγινε η «Κυρία του Λαμπραντόρ» και η πιο γνωστή εξερευνήτρια της εποχής της.

Η δυσπιστία του Τύπου λόγω «ντελικάτης εμφάνισης»

Η Μίνα Χάμπαρντ έγραψε για το εξερευνητικό ταξίδι της το βιβλίο «A Woman's Way Through Unknown Labrador» το 1908. Ωστόσο, όταν το κατόρθωμα της έγινε γνωστό, πολλοί αντιμετώπισαν με δυσπιστία την είδηση. Οι κριτικοί ισχυρίζονταν ότι «με τόσο ντελικάτη εμφάνιση είναι αδύνατο να κατάφερε αυτό το ταξίδι που λέει ότι μόλις τελείωσε». Επίσης την αποκάλεσαν «απλή επιβάτη», μειώνοντας τον ηγετικό της ρόλο ως επικεφαλής μιας αποστολής πέντε ατόμων που ταξίδευε για πάνω από οκτώ εβδομάδες με τις δικές της οδηγίες σε αχαρτογράφητη περιοχή. Σύμφωνα με τον Μπλέικ, «ποτέ πριν δεν ήμασταν σε ένα ταξίδι όπου οι γυναίκες δεν έκαναν απλώς ό,τι τους έλεγαν».

Σε μια ειρωνική τροπή της μοίρας, η Μίνα πέθανε στις 4 Μαΐου 1956, σε ηλικία 86 ετών. Καθώς περπατούσε, αγνόησε την υπερυψωμένη διάβαση πεζών και διέσχισε χωρίς σκέψη κάποιες σιδηροδρομικές γραμμές κοντά στο Λονδίνο. Σκοτώθηκε ακαριαία από ένα τρένο που ερχόταν. Το ταξίδι της Κυρίας του Λαμπραντόρ είχε τελειώσει με αναπάντεχο και άδοξο τρόπο όμως κατά τη διαδρομή είχε δείξει ότι μία γυναίκα είναι ικανή να υπερβεί τα γεωγραφικά και κοινωνικά όρια και να διεκδικήσει επάξια μια θέση στην ιστορία.

Διαβάστε περισσότερα: